“Dezoksiriboz nükleik asit (DNA) tuzu için tamamen farklı bir yapı ileri sürmek istiyoruz. Bu yapıda ikisi de aynı eksenin çevresinde dönen iki sarmal zincir bulunur. Her zamanki kimyasal varsayımları kullandık; yani her bir zincirin β-D dezoksiribofuranoz kalıntılarını 3ˈ, 5ˈ bağlantılarıyla birbirine bağlayan fosfat di-ester gruplarından oluştuğunu varsaydık. İki zincir birbirine iplik eksene dik bir çift ile bağlıdır, ama bazıları bağlı değildir. Her iki zincir de soldan sağa dönen sarmallardır, ama çift yüzünden iki zincirdeki atomların sırası birbirine ters yöndedir. Her bir zincir Furberg’in 1. modelini andırır; yani bazlar sarmalın iç tarafında, fosfatlar da dış tarafındadır. Şekerin baza kabaca dik olması sebebiyle, şekerin ve yakınındaki atomların konfigürasyonu Furberg’in “standart konfigürasyonuna” benzer. Her bir zincirde 34 A uzaklığında, z yönünde bir kalıntı bulunur. Aynı zincir üzerindeki bitişik kalıntılar arasında 36°’lik bir açı olduğunu, böylece yapının her zincirde 10 kalıntıda, yani her 34 A uzaklığında kendini tekrar ettiğini varsaydık. Bir fosfor atomunun iplik ekseninden uzaklığı 10 A’dır. Fosfatlar dışarıda olduğu için katyonlar onlara kolayca erişebilir.”

James Watson ve Francis Crick, “Deoksiriboz Nükleik Asitin Yapısı”, Nature, 25 Nisan 1953